Main Menu

Użytkowników:
1
Artykułów:
1898
Odsłon artykułów:
11560106

Odwiedza nas 68 gości oraz 0 użytkowników.

Genuflexio (Przyklękniecie)

Ocena użytkowników: 4 / 5

Gwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka aktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Przyklęknięcie, które wykonuje się przez zgięcie prawego kolana aż do ziemi, oznacza uwielbienie. Dlatego obowiązuje ono przed Najświętszym Sakramentem i przed Krzyżem świętym, od jego uroczystej adoracji w liturgii Wielkiego Piątku aż do rozpoczęcia Wigilii Paschalnej. W czasie Mszy świętej kapłan celebrujący przyklęka trzy razy: po podniesieniu Hostii, po podniesieniu kielicha i przed Komunią świętą. Jeśli zaś w prezbiterium jest tabernakulum z Najświętszym Sakramentem, kapłan, diakon i inni usługujący przyklękają po przyjściu do ołtarza i przed odejściem od niego, nie zaś podczas samej celebracji Mszy świętej. Poza tym przyklękają wszyscy, którzy przechodzą przed Najświętszym Sakramentem, chyba że idą w procesji. Usługujący, którzy niosą krzyż procesyjny lub świece, zamiast przyklęknięcia wykonują skłon głowy (por. OWMR 274).

„Przyklęknięcie jako gest liturgiczny nie może być znakiem pustym, bez treści, lecz winno być znakiem czci, modlitwy, adoracji, uwielbienia Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Wyraża wolę przeżywania Paschy w osobistej pobożności. Przyklęknięcie jest zatem żywym znakiem wiary w misterium paschalne, jest także manifestacją chęci uczestniczenia w tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Przez poczucie i okazywanie najwyższej czci i adoracji gestami i znakami, jak to się dzieje w liturgii eucharystycznej, potwierdza się tajemnicę rzeczywistej obecności Pana pod eucharystycznymi postaciami (OWMR 3). Nasze przyklęknięcie jest przeżywaniem owocności wiary, jest przeżywaniem naszego życia w głębokim uniżeniu przed Ojcem. Nasze wstępowanie ku Ojcu jest nieustannym przeżywaniem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, a postawa przyklęknięcia przypomina nam o tym, przywołując konieczność codziennego nawracania się” (ks. Władysław Nowak, Kiedy należy przyklęknąć przed tabernakulum, a kiedy oddawać ukłon w stronę ołtarza podczas celebracji eucharystycznej?, Homo Dei 2004/2, s. 114-117).

Nie każdy gest podobny do przyklęknięcia, a w rzeczywistości ograniczający się do dygnięcia, albo nieokreślonych bliżej ruchów, można nazwać przyklęknięciem. Przyklękając należy pamiętać o następujących uwagach: klęka się zawsze na prawe kolano i nie czyni się przy tym żadnych innych gestów, np. znaku krzyża lub skłonu, ciało powinno być wyprostowane, nie należy przyklękać w biegu, lecz zatrzymać się zwrócić się w odpowiednim kierunku i dopiero wtedy przyklęknąć.