Hipolit, kapłan rzymski, przeciwnik papieża Kaliksta, napisał około roku 215 w języku greckim Tradycję Apostolską, poświęconą dyscyplinie kościelnej, sakrametom, postom modlitwom codziennym. Modlitwa eucharystyczna przekazana przez Hipolita jest najstarszym zachowanym tekstem anafory chrześcijańskiej. Tekst oryginalny zaginął, ale zachował się starożytny przekład łaciński. Autor Tradycji Apostolskiej zmarł na wygnaniu w roku 235.

B.: Pan z wami.

L.: I z duchem twoim.

B.: W górę serca.

L.: Wznosimy je do Pana.

B.: Dzięki składajmy Panu.

L.: Godne to i sprawiedliwe.

I wtedy niech biskup kontynuuje tak:

Dzięki składamy Tobie, Boże, Przez umiłowane Dziecko [Sługę, Syna] Twoje, Jezusa Chrystusa, którego posłałeś nam w czasach ostatecznych jako zbawiciela, Odkupiciela i Zwiastuna Twojej woli, który jest Słowem Twoim nierozdzielnym od Ciebie, przez którego wszystko stworzyłeś, i gdy uznałeś to za słuszne, posłałeś Go z niebios w łono Dziewicy; On, przez Nią noszony stał się ciałem i okazał się Synem Twoim, zrodzonym z Ducha Świętego i z Dziewicy.

On to wypełniając Twą wolę zgromadził Tobie lud święty, a wyciągnąwszy swe ręce, przez mękę swoją wyzwolił od cierpień tych, którzy w Ciebie uwierzyli. On, gdy dobrowolnie siebie wydał na mękę, aby skruszyć śmierć i rozerwać więzy szatana, zdeptać otchłań i objawić światłość sprawiedliwym, wszystko wypełnić i okazać zmartwychwstanie, wziął chleb, dzięki czynił Tobie [i] powiedział: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje, które za was będzie łamame. Podobnie i kielich, mówiąc: To jest Krew moja, która za was jest przelewana. Ilekroć to czynicie, na moją czyńcie pamiątkę.

Przeto wspominając Jego śmierć i zmartwychwstanie, ofiarujemy Tobie chleb i kielich, zanosząc dziękczynienie za to, że uznałeś nas za godnych abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli.

I prosimy Cię, żebyś zesłał Ducha Twego Świętego na ofiarę świętego Kościoła, użycz wszystkim zebranym przez Ciebie, którzy pożywają ze świętych darów, aby zostali napełnieni Duchem Świętym na umocnienie wiary w prawdzie, abyśmy Ciebie chwalili i wysławiali przez Syna Twego Jezusa Chrystusa, przez którego Tobie cześć i chwała. Ojcu i Synowi z Duchem Świętym, w Twoim świętym Kościele, teraz i na wieki wieków. Amen. [...]

A biskup niech zanosi dziękczynienie zgodnie z tym, co zostało powiedziane wyżej. Nie ma żadnej konieczności, aby powtarzał te same słowa, które zostały przez nas przytoczone i uczył się ich na pamięć, zanosząc dziękczynienie Bogu, ale może improwizować modlitwę według swoich zdolności. Jeśli ktoś potrafi modlić się długo i wzniosłe, to dobrze, a jeżeli nie potrafi, to niech zanosi krótsze modły, byle tylko jego modlitwa poprawnie wyrażała o co chodzi i pozostawała w zgodzie z ortodoksją.