Dzieje Tomasza są gnostyckim apokryfem opisującym częściowo w formie poetyckiej działalność i śmierć męczeńską św. Tomasza Apostoła w Indiach. Apokryf został napisany w języku syryjskim w pierwszej połowie III wieku i był wielokrotnie uzupełniany.

I Apostoł powstawszy, naznaczył ich [...] Gdy rozwidniało się, połamawszy chleb, uczynił ich uczestnikami Eucharystii Chrystusa.

Polecił zaś Apostoł swemu diakonowi, aby postawił obok stół; dostawili też ławkę, którą znaleźli, i rozścieliwszy na niej lniane płótno, położyli chleb błogosławieństwa. I stanąwszy obok Apostoł rzekł: Jezu, który nam nakazałeś, byśmy byli uczestnikami Eucharystii Ciała i Krwi Twojej, oto odważamy się przystąpić do świętej Eucharystii i przyzywać święte imię Twoje; przyjdź i bądź z nami.

I zaczął mówić: Przyjdź, miłości doskonała, przyjdź wspólnoto czysta, przyjdź, która znasz tajemnice wybranego, przyjdź, która we wszystkich potyczkach jesteś towarzyszką szlachetnego atlety, przyjdź, spokoju, który odsłaniasz wspaniałość wszystkich wspaniałości, przyjdź, która objawiasz tajemnice i odkrywasz rzeczy niewysłowione, święta gołębico, która rodzisz bliźniacze pisklęta, przyjdź tajemnicza matko, która jesteś widziana w Twoich czynach oraz radość i odpocznienie ofiarujesz tym, którzy z Tobą są zjednoczeni, przyjdź, weź udział wraz z nami w tej Eucharystii, którą sprawujemy w Twoje imię, i w miłości, do której jesteśmy zgromadzeni na Twoje wezwanie. To powiedziawszy na chlebie uczynił znak krzyża, a następnie połamawszy zaczął rozdawać. I najpierw dał kobiecie mówiąc: Niech to będzie tobie na odpuszczenie grzechów i dawnych przewinień. I po niej dał także wszystkim pozostałym, którzy otrzymali pieczęć.

Gdy zostali ochrzczeni i odziani, położył chleb na stole i wyznawał mówiąc: Chleb życia, ci którzy spożywają niechaj trwają w nieśmiertelności; chleb, który błogosławieństwem nasyca dusze łaknących go; Ty pragnąłeś przyjąć ofiarę, aby nam była odpuszczeniem grzechów, a ci, którzy Ciebie spożywają, aby byli nieśmiertelni. Wzywamy nad tobą imię matki, niewysłowionej tajemnicy ukrytych władz i mocy. Wzywamy nad tobą imię Twoje, Jezu. I powiedział: Niech przyjdzie moc błogosławieństwa i spocznie w chlebie, aby wszystkie dusze uczestniczące w nim zostały uwolnione od grzechów. A następnie łamał, dał Syforowi i jego żonie i córce.

Gdy wyszli [z wody], wziął chleb i kielich, pobłogosławił i powiedział: Spożywamy Ciało Twoje święte, ukrzyżowane za nas i pijemy Krew Twoją za nas przelaną na zbawienie, niech będzie przeto nam Ciało Twoje zbawieniem i Krew Twoja na odpuszczenie grzechów. Dla żółci, którą piłeś za nas, niech odstąpi od nas żółć diabła; dla octu, który piłeś za nas, niech zostanie umocniona nasza słabość; dla plwociny, którą przyjąłeś na siebie za nas, niech otrzymamy rosę Twojej dobroci; i dla trzciny, którą bili Ciebie za nas, niech otrzymamy dom doskonały, a dla korony z ciernia, którą wziąłeś za nas, niech otrzymamy niewiędncą koronę, my, którzy Ciebie kochamy; dla całunu, w który zostałeś owinięty, niech nas otoczy Twoja niezwyciężona moc; za nowy grób23, niech otrzymamy odnowienie dusz i ciał, a ponieważ Zmartwychwstałeś i powróciłeś do życia, niech żyjemy odrodzeni i staniemy przed Tobą na sprawiedliwym sądzie.

I połamawszy Eucharystię dał Wadzani, Tercji, Mnesarze oraz żonie i córce Syfora, mówiąc: Niech będzie wam ta Eucharystia na zbawienie i radość i zdrowie dusz waszych. A oni powiedzieli: Amen. I usłyszano głos mówiący: Amen, nie lękajcie się, lecz tylko wierzcie.