ROZDZIAŁ V
OBRZĘD WTAJEMNICZENIA DZIECI,
KTÓRE OSIĄGNĘŁY WIEK KATECHIZACYJNY
306. Obrzędy te są przeznaczone dla dzieci, które w okresie dzieciństwa nie zostały ochrzczone, a doszły już do wieku rozeznania i katechizacji. Do chrześcijańskiego wtajemniczenia doprowadzają je rodzice lub opiekunowie, albo przychodzą one z własnej woli, za zgodą osób opiekujących się nimi. Są już zdolne do wyznawania wiary i pogłębiania jej oraz przyjmowania na siebie obowiązków z poczuciem odpowiedzialności w sumieniu. Nie można ich jednak traktować tak jak dorosłych, ponieważ mają umysłowość dziecięcą, są zależne od rodziców lub opiekunów oraz szczególnie łatwo ulegają wpływom rówieśników i otoczenia.
307. Wtajemniczenie chrześcijańskie dzieci wymaga najpierw ich osobistego nawrócenia, które w zależności od wieku stopniowo dojrzewa, oraz odpowiadającej wiekowi pomocy wychowawczej. Należy zatem dostosować tę pomoc i do rozwoju duchowego kandydatów, czyli wzrostu ich wiary, i do poziomu katechezy, w której uczestniczą. Dlatego też, zanim przystąpią do sakramentów, ich wtajemniczenie, podobnie jak u dorosłych, trwa, jeśli zachodzi potrzeba, kilka lat, dzieli się na różne stopnie i okresy, i obejmuje własne obrzędy.
308. Ponieważ zaś postęp w katechezie dzieci zależy od pomocy i przykładu rówieśników i rodziców, należy uwzględnić obydwa czynniki.
a) Dzieci, które mają zostać wtajemniczone, należą na ogół do jakiegoś zespołu katechetycznego rówieśników już od dawna ochrzczonych, którzy przygotowują się na katechizacji do bierzmowania i Eucharystii. Dlatego wtajemniczenia ich dokonuje się stopniowo i to przy pomocy tego zespołu katechetycznego.
b) Oczekiwać należy również, że dzieci te, o ile to tylko możliwe, znajdą pomoc i przykład u swoich rodziców, których zgoda wymagana jest do dokonania wtajemniczenia i do prowadzenia następnie życia chrześcijańskiego. Stąd też okres wtajemniczenia umożliwi rodzinie przeprowadzenie rozmów z kapłanami i katechetami.
309. Zależnie od okoliczności zaleca się, aby dzieci znajdujące się w takiej samej sytuacji wspólnie uczestniczyły w sprawowaniu tych obrzędów. Wzajemny przykład będzie stanowił pomoc w przeżywaniu katechumenatu.
310. Co do czasu sprawowania liturgii, wskazane jest, aby, o ile to możliwe, ostatni okres przygotowania przypadał na Wielki Post, a sakramenty były udzielane w Wigilię Paschalną (por. Wprowadzenie, nr 8). Zanim jednak dzieci zostaną dopuszczone do sakramentów podczas uroczystości wielkanocnych, należy zwrócić uwagę na to, czy Są już odpowiednio przygotowane i czy ten termin odpowiada programowi zespołu katechetycznego, w którym uczestniczą. Trzeba bowiem w miarę możności starać się o to, aby kandydaci przystępowali do sakramentów wtajemniczenia wtedy, kiedy ich dawniej ochrzczeni koledzy zostaną dopuszczeni do bierzmowania lub Eucharystii.
311. Obrzędy sprawuje się przy czynnym udziale odpowiednio licznego zgromadzenia wiernych; tworzą je rodzice, rodzina, koledzy z grupy katechetycznej i niektórzy zaprzyjaźnieni dorośli. Zazwyczaj, gdy chodzi o wtajemniczenie chrześcijańskie dzieci w takim wieku, nie jest wskazana obecność całej wspólnoty parafialnej; wystarczą jej przedstawiciele.
312. Obrzędy tutaj podane mogą być ubogacone i przystosowane przez Konferencję Episkopatu do miejscowych potrzeb i warunków oraz wymogów duszpasterskich. Można włączyć do nich dostosowany do wieku dzieci obrzęd „przekazania”, jak dla dorosłych (por. nry 103,125,181-192).
Ponadto przy tłumaczeniu tych obrzędów na języki narodowe, należy dostosować pouczenia, wezwania i modlitwy do pojętności dzieci. Gdy np. tłumaczy się jakąś modlitwę z Rytuału Rzymskiego na język ojczysty, Konferencja Episkopatu może zatwierdzić inną modlitwę, która tę samą treść przedstawia dzieciom w sposób przystępniejszy (por. Wtajemniczenie chrześcijańskie. Wprowadzenie ogólne, nr 32).
313. Szafarze, którzy sprawować będą te obrzędy, niechaj chętnie i roztropnie korzystają z możliwości, jakie stwarzają im uwagi zawarte we Wprowadzeniu ogólnym (nry 34 i 35), Wprowadzeniu szczegółowym do chrztu dzieci (nr 31) oraz do Wtajemniczenia dorosłych (nr 67).
