ROZDZIAŁ II
UPROSZCZONY OBRZĘD
WTAJEMNICZENIA DOROSŁYCH
240. W nadzwyczajnych okolicznościach, gdy kandydat nie może przejść przez wszystkie stopnie wtajemniczenia lub gdy miejscowy ordynariusz, stwierdziwszy szczerość nawrócenia i religijną dojrzałość kandydata, zadecyduje, aby niezwłocznie udzielić mu chrztu, można zastosować obrzęd uproszczony, po uzyskaniu na to w poszczególnych przypadkach zezwolenia ordynariusza. Obrzęd ten sprawuje się jednym ciągiem (nry 245-273), ale można również liturgię sakramentów poprzedzić jednym czy drugim obrzędem z okresu katechumenatu lub z okresu oczyszczenia i oświecenia (nry 274-277).
241. Przed chrztem kandydat wybiera sobie ojca chrzestnego lub matkę chrzestną (por. Wprowadzenie, nr 43) i uczestniczy w życiu miejscowej wspólnoty (por. Wprowadzenie, nry 12 i 19,2); w odpowiednim czasie należy kandydata pouczyć i przygotować, aby jego motywy przyjęcia chrztu stały się bardziej czyste, a nawrócenie i wiara dojrzalsze.
242. Obrzęd, który zawiera przedstawienie i przyjęcie kandydata, ukazuje również jego wyraźną i zdecydowaną wolę proszenia o wtajemniczenie chrześcijańskie oraz wyraża zgodę Kościoła. Następnie, po odpowiednio ukształtowanej Liturgii słowa, sprawuje się wszystkie sakramenty wtajemniczenia.
243. Obrzęd ten sprawowany jest zazwyczaj podczas Mszy św. Wybiera się odpowiednie czytania, a liturgię mszalną odprawia według formularza Mszy przy udzielaniu sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego lub z innej Mszy. Po chrzcie i bierzmowaniu neofita uczestniczy po raz pierwszy w Eucharystii.
244. Obrzędy sprawuje się, jeśli tylko możliwe, w niedziele (por. Wprowadzenie, nr 59) przy czynnym uczestnictwie miejscowej wspólnoty.
OBRZĘD PRZYJĘCIA
245. Gdy wierni śpiewają psalm lub stosowny hymn, kapłan ubrany w szaty liturgiczne udaje się przed wejście kościoła albo do przedsionka, albo do odpowiedniego miejsca w kościele, gdzie przed Liturgią słowa zatrzymał się kandydat z chrzestnym (lub chrzestną).
246. Celebrans serdecznie pozdrawia kandydata. Potem przemawiając do niego, do jego chrzestnego (chrzestnej) i do otaczających, wyraża radość i wdzięczność Kościoła, a chrzestnemu (chrzestnej) i przyjaciołom przypomina doświadczenie wiary i przeżycie religijne, dzięki którym kandydat, podejmując swoją duchową drogę, doszedł do tego momentu.
Następnie celebrans prosi, aby podszedł kandydat i jego chrzestny (chrzestna). Gdy się już zbliżają i zajmują miejsce przed kapłanem, wykonuje się odpowiedni śpiew, np. Ps 63[62],1-9.
DIALOG Z KANDYDATEM
247. Celebrans zwracając się do kandydata pyta go:
N., o co prosisz Kościół Boży?
Kandydat: O wiarę.
Celebrans: Co daje ci wiara?
Kandydat: Życie wieczne.
Celebrans może też innymi słowami zapytać kandydata o intencję i pozwolić mu na swobodną odpowiedź. Np. na pierwsze pytanie: O co prosisz? lub podobne kandydat może odpowiedzieć: O łaskę Chrystusa, O przyjęcie do Kościoła, O życie wieczne. Może też dać inną odpowiedź, do której celebrans dostosuje następne pytania.
248. Celebrans dostosowując swoje słowa do otrzymanych odpowiedzi, ponownie przemawia do kandydata w taki lub podobny sposób:
Życie wieczne polega na tym, abyś poznał prawdziwego Boga i Tego, którego On posłał, Jezusa Chrystusa. Jego bowiem Bóg wskrzesił z martwych, ustanawiając Dawcą życia i Panem wszelkiego widzialnego i niewidzialnego stworzenia.
Prosisz dzisiaj o to życie i o chrzest, ponieważ poznałeś Chrystusa i chcesz zostać Jego uczniem.
Czy słuchałeś już Jego słowa, czy postanowiłeś zachowywać Jego przykazania i czy uczestniczyłeś w braterskiej wspólnocie i modlitwie Kościoła? Czy już czyniłeś to wszystko, aby zostać chrześcijaninem?
Kandydat: Czyniłem to wszystko.
DIALOG Z CHRZESTNYMI
249. Celebrans zwraca się do chrzestnego (chrzestnej) i pyta:
A ty, bracie, który (siostro, która) przychodzisz jako chrzestny (chrzestna) tego kandydata, czy uważasz wobec Boga, że jest on godny, aby dopuścić go dzisiaj do sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego?
Chrzestny: Uważam, że jest godny.
Celebrans: Czy jesteś gotów (gotowa) słowem i przykładem nadal wspomagać tego kandydata (lub: N.), o którym wydałeś (wydałaś) świadectwo, aby zawsze wiernie służył Chrystusowi?
Chrzestny: Jestem gotów (gotowa).
250. Na koniec celebrans ze złożonymi rękami mówi:
Módlmy się.
Najłaskawszy Ojcze, składamy Ci dziękczynienie za tego sługę Twego, który szukał Ciebie pociągnięty Twoją łaską i dzisiaj wobec Kościoła odpowiedział na Twoje wezwanie. Spraw teraz łaskawie, aby z radością wypełnił zamiar Twojej miłości i przystąpił do świętych sakramentów. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
WPROWADZENIE DO KOŚCIOŁA
251. Następnie celebrans tymi lub podobnymi słowami zaprasza kandydata:
N., wejdź do kościoła, aby razem z nami uczestniczyć w słuchaniu i rozważaniu słowa Bożego.
Kandydat ze swoim chrzestnym (chrzestną) wchodzi do kościoła.
W tym czasie śpiewa się odpowiednią pieśń.
LITURGIA SŁOWA
252. Gdy kandydat i jego chrzestny (chrzestna) zajmą swoje miejsca, a celebrans wejdzie do prezbiterium, rozpoczyna się Liturgia słowa. Opuszcza się obrzędy wstępne Mszy św.
CZYTANIA I HOMILIA
253. Czytania, psalmy responsoryjne i śpiewy przed Ewangelią wybiera się spośród tekstów podanych w Lekcjonarzu mszalnym, (t. VII). Można również wziąć czytania z niedzieli lub przypadającego święta.
Po czytaniach następuje homilia.
WEZWANIA ORAZ OBRZĘDY POKUTNE
254. Po homilii kandydat z chrzestnym (chrzestną) staje przed celebransem. Wtedy całe zgromadzenie odmawia taką lub podobną modlitwę błagalną:
Celebrans:
Módlmy się za N., który prosi o sakramenty Chrystusa, oraz za nas, grzesznych, abyśmy dążąc do Chrystusa w duchu wiary i pokuty, nieustannie starali się odnawiać nasze życie.
Lektor:
Wołajmy do Boga: Wysłuchaj nas, Panie.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby w nas wszystkich raczył odnawiać i podtrzymywać ducha prawdziwej pokuty.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, abyśmy zbawieni przez Chrystusa, umieli ukazywać Jego łaskę, skoro przez chrzest umarliśmy dla grzechu.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby N. z ufnością w Bożą dobroć i ze skruchą w sercu przygotował się na spotkanie z Chrystusem Zbawicielem.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby N., idąc za Chrystusem, który gładzi grzech świata, został uzdrowiony od skażenia grzechem i był wolny od jego przemocy.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby Duch Święty oczyścił N. i prowadził go do pełnej świętości.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby N., przez chrzest pogrzebany z Chrystusem, umarł dla grzechu i zawsze żył dla Boga.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby N., zbliżając się do Ojca, przynosił owoce świętości i miłości.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Lektor:
Błagajmy Pana, aby cały świat, za który Ojciec wydał umiłowanego Syna, uwierzył w Jego miłość i do niej się nawrócił.
Wszyscy: Wysłuchaj nas, Panie.
Po wezwaniach kandydat pochyla głowę albo klęka i razem ze zgromadzeniem odmawia spowiedź powszechną, którą jednak, zależnie od okoliczności, można opuścić.
MODLITWA EGZORCYZMU I WŁOŻENIE RĘKI
255. Opuściwszy słowa „Niech się zmiłuje”, celebrans wypowiada następującą modlitwę:
Panie Boże wszechmogący, Ty posłałeś swojego Jednorodzonego Syna, aby człowieka poddanego niewoli grzechu obdarzyć wolnością Twoich dzieci. Pokornie błagamy Cię za tego sługę, który doświadczywszy pokus tego świata i zasadzek szatana, wobec Ciebie uznał się za grzesznika. Przez Mękę i Zmartwychwstanie swojego Syna wyrwij go spod władzy ciemności, umocnij łaską Chrystusa i nieustannie strzeż na drodze życia. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
256. Celebrans mówi dalej:
Niech cię broni moc Chrystusa Zbawiciela, który żyje i króluje na wieki wieków.
Wszyscy: Amen.
I w milczeniu kładzie rękę na głowie kandydata.
LITURGIA CHRZTU
WEZWANIE
257. Potem kandydat z chrzestnym (chrzestną) podchodzi do chrzcielnicy. Celebrans wygłasza do obecnych tę lub podobną zachętę:
Drodzy bracia i siostry, błagajmy Boga, Ojca wszechmocgącego, o miłosierdzie dla N., który prosi o chrzest święty. Niech Bóg, który go powołał i doprowadził do tej godziny, obdarzy go światłem i mocą, aby całym sercem zjednoczył się z Chrystusem i wyznał wiarę Kościoła. Niech mu da nowe życie w Duchu Świętym, którego będziemy gorliwie wzywali nad tą wodą.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO WODY
258. Celebrans staje przed źródłem chrzcielnym i wypowiada następujące błogosławieństwo:
Boże, Ty niewidzialną mocą
dokonujesz rzeczy niezwykłych
przez sakramentalne znaki.
Ty w ciągu dziejów zbawienia
przygotowałeś wodę przez Ciebie stworzoną,
aby wyrażała łaskę chrztu świętego.
Na początku świata Twój Duch unosił się nad wodami,
aby już wtedy woda nabrała mocy uświęcania.
Boże, Ty nawet w wodach potopu
dałeś nam obraz odrodzenia,
bo ten sam żywioł
położył kres występkom i dał początek cnotom.
Boże, Ty sprawiłeś, że synowie Abrahama
przeszli po suchym dnie Morza Czerwonego,
aby naród wyzwolony z niewoli faraona
stał się obrazem przyszłej społeczności ochrzczonych.
Boże, Twój Syn, ochrzczony przez Jana w wodach Jordanu,
został namaszczony Duchem Świętym,
a gdy wisiał na krzyżu,
z Jego boku wypłynęła krew i woda,
po swoim zaś Zmartwychwstaniu nakazał uczniom:
„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego”.
Wejrzyj na swój Kościół
i racz mu otworzyć źródło chrztu świętego.
Niechaj ta woda przez Ducha Świętego otrzyma łaskę
Twojego Jednorodzonego Syna,
aby człowiek, stworzony na Twoje podobieństwo
i przez sakrament chrztu obmyty
z wszelkich brudów grzechu,
odrodził się z wody i z Ducha Świętego
do nowego życia dziecka Bożego.
Celebrans prawą ręką dotyka wody i mówi:
Prosimy Cię, Panie, niech przez Twojego Syna
zstąpi na tę wodę moc Ducha Świętego,
aby wszyscy,
przez chrzest pogrzebani razem z Chrystusem w śmierci,
z Nim też powstali do nowego życia.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
Inne formuły do wyboru, nr 389.
W Okresie Wielkanocnym, jeśli jest do dyspozycji woda chrzcielna poświęcona w czasie Wigilii Wielkanocnej, następuje błogosławieństwo i wezwanie Boga nad wodą według formuł podanych w nrze 389, z uwzględnieniem zmian tekstu podanych na końcu tych formuł. W obrzędzie nie może bowiem zabraknąć elementu dziękczynienia i błagania.
WYRZECZENIE SIĘ ZŁA
259. Po poświęceniu wody celebrans pyta kandydata:
FORMUŁA A
Czy wyrzekasz się szatana, wszystkich jego spraw i pokus?
Kandydat: Wyrzekam się.
Albo: FORMUŁA B
Czy wyrzekasz się szatana?
Kandydat: Wyrzekam się.
Celebrans: I wszystkich jego spraw?
Kandydat: Wyrzekam się.
Celebrans: I wszelkiej jego pychy?
Kandydat: Wyrzekam się.
Albo: FORMUŁA C
Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Kandydat: Wyrzekam się.
Celebrans: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?
Kandydat: Wyrzekam się.
Celebrans: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?
Kandydat: Wyrzekam się.
WYZNANIE WIARY
260. Następnie celebrans pyta kandydata:
N., czy wierzysz w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
Kandydat: Wierzę.
Celebrans: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Jego Syna jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Kandydat: Wierzę.
Celebrans: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
Kandydat: Wierzę.
Zaraz po wyznaniu wiary kandydat otrzymuje chrzest przez zanurzenie lub polanie.
Gdy kandydatów jest więcej, wyznanie wiary składają wszyscy równocześnie lub w kilku grupach.
OBRZĘD CHRZTU
261. Jeżeli chrztu udziela się przez zanurzenie całego ciała albo tylko głowy, należy przestrzegać zasad wstydliwości i przyzwoitości.
Celebrans trzyma kandydata i chrzci go przez trzykrotne zanurzenie i wynurzenie całego ciała lub głowy, ale tylko raz wzywa Trójcę Przenajświętszą:
N., JA CIEBIE CHRZCZĘ W IMIĘ OJCA
zanurza po raz pierwszy
I SYNA,
zanurza po raz drugi
I DUCHA ŚWIĘTEGO.
zanurza po raz trzeci.
Chrzestny lub chrzestna albo obydwoje dotykają chrzczonego.
Po chrzcie każdego z dorosłych lud może wykonać krótką aklamację (por. nr 390).
262. Jeżeli zaś chrztu udziela się przez polanie, celebrans czerpie wodę z chrzcielnicy i trzykrotnie polewając pochyloną głowę kandydata, chrzci go w imię Trójcy Przenajświętszej:
N., JA CIEBIE CHRZCZĘ W IMIĘ OJCA
polewa po raz pierwszy
I SYNA,
polewa po raz drugi
I DUCHA ŚWIĘTEGO.
polewa po raz trzeci.
Chrzestny lub chrzestna albo obydwoje kładą prawą rękę na prawym ramieniu kandydata.
Po chrzcie każdego z dorosłych lud może wykonać krótką aklamację (por. nr 390).
OBRZĘDY WYJAŚNIAJĄCE
________________________________________________________________
NAMASZCZENIE PO CHRZCIE
263. Jeżeli ze szczególnego powodu bezpośrednio po chrzcie nie udziela się sakramentu bierzmowania, wówczas po zanurzeniu lub polaniu wodą celebrans według przyjętego sposobu udziela namaszczenia krzyżmem, wypowiadając jednocześnie nad wszystkimi ochrzczonymi słowa:
Bóg wszechmogący, Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który was odrodził przez wodę i Ducha Świętego i udzielił wam odpuszczenia wszystkich grzechów, On sam namaszcza was krzyżmem zbawienia, abyście włączeni do ludu Bożego, wytrwali w jedności z Chrystusem Kapłanem, Prorokiem i Królem na życie wieczne.
Kandydaci: Amen.
Potem celebrans w milczeniu namaszcza każdego krzyżmem świętym na szczycie głowy.
________________________________________________________________
WŁOŻENIE BIAŁEJ SZATY
264. Celebrans mówi:
N., stałeś się nowym stworzeniem i przyoblokłeś się w Chrystusa. Przyjmij zatem białą szatę i zachowaj ją nieskalaną aż na sąd naszego Pana, Jezusa Chrystusa, aby otrzymać życie wieczne.
Ochrzczony: Amen.
Na słowa „Przyjmij zatem białą szatę” chrzestny (chrzestna) nakłada neoficie białą szatę. Szata może być innego koloru, jeżeli ze względu na miejscowe zwyczaje, jest to wskazane.
Jeżeli przemawiają za tym okoliczności, można ten obrzęd pominąć.
WRĘCZENIE ZAPALONEJ ŚWIECY
265. Celebrans bierze do rąk świecę paschalną lub jej dotyka i mówi:
Podejdź, chrzestny ojcze (matko), aby nowo ochrzczonemu przekazać światło.
Chrzestny (chrzestna) podchodzi, zapala świecę od świecy paschalnej i podaje ją nowo ochrzczonemu.
Następnie celebrans mówi:
Stałeś się światłem w Chrystusie. Postępuj nieustannie jak dziecko światłości, trwaj w wierze, abyś ze wszystkimi Świętymi mógł wyjść na spotkanie przychodzącego Pana w królestwie niebieskim.
Ochrzczony: Amen.
LITURGIA BIERZMOWANIA
266. Między sprawowaniem chrztu a bierzmowaniem zgromadzenie może śpiewać odpowiednią pieśń
267. Jeżeli chrzest sprawował biskup, wówczas wypada, aby on również zaraz udzielił bierzmowania. W razie nieobecności biskupa może bierzmować kapłan, który chrzcił.
268. Celebrans krótko przemawia do stojącego przed nim nowo ochrzczonego tymi lub podobnymi słowami:
N., odrodziłeś się w Chrystusie, stałeś się członkiem Ciała Chrystusa i Jego kapłańskiego ludu. Masz teraz przyjąć Ducha Świętego, który został na nas wylany. Pan zesłał Go na Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy, Apostołowie zaś oraz ich następcy przekazali Go ochrzczonym.
Również i ty otrzymasz obiecaną moc Ducha Świętego, dzięki której doskonalej upodobnisz się do Chrystusa, będziesz dawał świadectwo o Męce i Zmartwychwstaniu Pana i staniesz się czynnym członkiem Kościoła dla budowania Ciała Chrystusowego w wierze i miłości.
Potem celebrans stoi ze złożonymi rękami i zwrócony do ludu mówi:
Najmilsi, prośmy Boga, Ojca wszechmogącego, aby łaskawie zesłał Ducha Świętego na tego nowo ochrzczonego. Niech Duch Święty umocni go swoimi obfitymi darami i przez swoje namaszczenie upodobni do Chrystusa, Syna Bożego.
Wszyscy modlą się przez jakiś czas w milczeniu.
269. Następnie celebrans wyciąga ręce nad mającym przyjąć bierzmowanie i mówi:
Boże wszechmogący,
Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa,
który odrodziłeś tego sługę swojego
przez wodę i Ducha Świętego
i uwolniłeś go od grzechu,
ześlij na niego Ducha Świętego Pocieszyciela,
daj mu ducha mądrości i rozumu,
ducha rady i męstwa,
ducha umiejętności i pobożności,
napełnij go duchem Twojej bojaźni.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy: Amen.
270. Bierzmowany podchodzi do celebransa. Chrzestny (chrzestna) kładzie prawą rękę na jego ramieniu i podaje celebransowi imię bierzmowanego albo wymienia je sam bierzmowany.
Celebrans zanurza w krzyżmie koniec dużego palca prawej ręki, kreśli nim na czole bierzmowanego znak krzyża i mówi:
N., PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO.
Bierzmowany: Amen.
Celebrans dodaje: Pokój z tobą.
Bierzmowany: I z duchem twoim.
SPRAWOWANIE EUCHARYSTII
271. Opuszcza się Symbol wiary i natychmiast odmawia się modlitwę powszechną, w której nowo ochrzczony uczestniczy po raz pierwszy. On też przynosi dary do ołtarza.
272. W 1. Modlitwie eucharystycznej wspomina się nowo ochrzczonego w modlitwie: „Boże, przyjmij łaskawie” i chrzestnych w modlitwie: „Pamiętaj, Boże”. Jeżeli się używa 2., 3. lub 4. Modlitwy eucharystycznej, dodaje się słowa podane w Mszale.
273. Wypada, aby nowo ochrzczony przyjął Komunię św. pod dwiema postaciami razem ze chrzestnym (chrzestną), z rodzicami, współmałżonkiem i ze świeckimi katechetami.
Przed Komunią św., to znaczy przed wezwaniem „Oto Baranek Boży”, celebrans może krótko przypomnieć nowo ochrzczonemu wielkość tego misterium, które jest szczytem wtajemniczenia i ośrodkiem całego życia chrześcijańskiego.
____________
274. W nadzwyczajnych okolicznościach, jak np. choroba, starość, zmiana miejsca zamieszkania, daleka droga itp., jest rzeczą ważną, aby za zezwoleniem biskupa obrzęd uproszczony uzupełnić jednym lub kilkoma składnikami Obrzędu pełnego. Należy tak postąpić, gdy:
a) kandydat nie mógł odbyć całego katechumenatu, a więc rozpocząć go przez odpowiedni obrzęd, albo, mimo że rozpoczął, nie mógł uczestniczyć we wszystkich jego obrzędach;
b) kandydat doznałby duchowej szkody, gdyby przez zastosowanie obrzędu uproszczonego został pozbawiony dobrodziejstwa dłuższego przygotowania.
275. Obrzęd rozszerzony daje możliwość, by nowy kandydat mógł dołączyć do bardziej zaawansowanych, w odpowiedniej chwili uczestnicząc w obrzędach początkowych wziętych z Obrzędu pełnego (np. wprowadzenie do katechumenatu, egzorcyzmy mniejsze, błogosławieństwa itp.), lub sam wypełnił to, co rozpoczął z innymi, lecz nie mógł skończyć (np. obrzęd wybrania, obrzędy okresu oczyszczenia i oświecenia, właściwe sakramenty).
276. Według roztropnego uznania pasterzy można dokonać akomodacji, zestawiając obrzęd uproszczony z pełnym w następujący sposób:
1) przez zwyczajne dołączenie, np. obrzędów okresu katechumenatu (nry 106-132), obrzędów przekazania (my 183-192);
2) przez podział i powiększenie albo obrzędu przyjęcia (nry 245-251), albo Liturgii słowa (nry 252-256). W obrzędzie przyjęcia numery 245-247 można poszerzyć na wzór obrzędu przyjęcia do katechumenatu (nry 73-97); jeżeli przemawiają za tym okoliczności, opuszcza się my 246-247, natomiast następujące numery 248-249 mogą być zastąpione przez obrzęd wybrania. W Liturgii słowa numery 253-255 można dostosować do jednego lub drugiego skrutynium (nry 160-179) itp.;
3) przez zastosowanie części obrzędów uproszczonych zamiast jakichś części Obrzędu ogólnego, czyli pełnego, albo gdy przyjmuje się zwolenników, nazwanych popularnie „sympatykami” (por. Wprowadzenie, nr 12,3) przez połączenie obrzędu przyjęcia do katechumenatu (nry 73-97) i obrzędu wybrania (nry 143-151).
277. Przy zastosowaniu obrzędu rozszerzonego należy uważać:
1) aby kandydat uczestniczył w całej katechezie;
2) aby obrzęd sprawowano przy czynnym udziale jakiegoś zgromadzenia;
3) aby neofita po otrzymaniu sakramentów przeszedł jeszcze, jeśli to tylko możliwe, okres mistagogii.
