OBRZĘDY BEZPOŚREDNIO PRZYGOTOWUJĄCE

 

193. Gdy wybrani mogą się zebrać w Wielką Sobotę, aby przez skupienie ducha i modlitwę przygotować się do przyjęcia sakramentów, można z ich udziałem sprawować następujące obrzędy. Zależnie od okoliczności można to czynić w całości lub częściowo.

 

I. OBRZĘD ODDANIA SYMBOLU WIARY

 

194. Przez ten obrzęd wybrani przygotowują się do wyznania wiary, które złożą przed przyjęciem chrztu, i otrzymują pouczenie o obowiązku głoszenia Ewangelii.

195. Jeżeli z ważnych powodów nie sprawowano obrzędu „przekazania” Symbolu wiary, nie ma również jego „oddania”.

 

CZYTANIA I HOMILIA

196. Na początku intonuje się odpowiedni śpiew. Następnie czyta się jedną z następujących perykop albo jakąś inną, bardziej stosowną.

Mt 16,13-18: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.

Mk 7,31-37: Uzdrowienie głuchoniemego (gdy równocześnie sprawuje się obrzęd „Effeta”).

J 6,35.63-71: „Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego”.

Następuje krótka homilia.

197. Jeżeli równocześnie sprawuje się obrzęd „Effeta”, całość rozpoczyna się zgodnie z tym, co powiedziano niżej, w nrach 200-202.

 

MODLITWA NA ODDANIE SYMBOLU WIARY

198. Z rękami rozłożonymi celebrans wypowiada następującą modlitwę:

Módlmy się.

Boże, nasz Ojcze, nasi wybrani poznali zamiary Twojej miłości i tajemnice życia Jezusa Chrystusa. Spraw, aby ustami wyznawali to, w co wierzą z całego serca, i w całym życiu wypełniali Twoją wolę. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.

 

ODDANIE SYMBOLU WIARY

199. Następnie wybrani odmawiają Symbol wiary:

Wierzę w Boga.

Jeżeli w obrzędzie „przekazania” użyto Symbolu Nicejskokonstantynopolitańskiego, odmawia się go również przy „oddaniu” (por. nr 186).

 

II. OBRZĘD „EFFETA”

 

200. Obrzęd ten symbolicznie wyraża konieczność łaski do tego, aby człowiek był zdolny przyjmować słowo Boże i wyznawać wiarę dla osiągnięcia zbawienia.

 

CZYTANIE

201. Po odpowiednim śpiewie czyta się Mk 7,31-37 z Lekcjonarza mszalnego (t. VII, s. 21); celebrans krótko objaśnia czytanie.

 

OBRZĘD „EFFETA”

202. Celebrans dotyka dużym palcem (kciukiem) prawego i lewego ucha oraz zamkniętych ust każdego spośród wybranych i mówi:

Effeta, to znaczy: Otwórz się, abyś na cześć i chwałę Boga wyznawał wiarę, którą ci głoszono.

 

Jeżeli liczba wybranych jest bardzo duża, wówczas przy pierwszym z nich odmawia się całą formułę, a przy pozostałych mówi się tylko:

Effeta, to znaczy: Otwórz się.

 

III. WYBÓR CHRZEŚCIJAŃSKIEGO IMIENIA

 

203. Jeżeli wybranemu nie nadano nowego imienia wcześniej, zgodnie z przepisem zawartym w nrze 88, można to uczynić obecnie. Może to być albo imię chrześcijańskie, albo jakieś inne używane w danym kręgu kulturowym, jeśli można mu nadać znaczenie chrześcijańskie.

Jeśli wymagają tego okoliczności i wybranych jest niewielu, wystarczy wybranemu wytłumaczyć chrześcijańskie znaczenie imienia, które poprzednio otrzymał od rodziców.

 

CZYTANIA

204. Po odpowiednim śpiewie, zależnie od okoliczności, następuje czytanie, które celebrans krótko wyjaśnia, np.

Rdz 17,1-7: Imię twoje będzie Abraham.

Iz 62,1-5: Nazwą cię nowym imieniem.

Ap 3,11-13: Napiszę na nim nowe imię.

Mt 16,13-18: Ty jesteś Piotr.

J 1,40-42: Ty będziesz nazywał się Kefas.

 

WYBÓR IMIENIA

205. Celebrans pyta wybranego o imię, jeżeli ten sam je sobie wybrał. Następnie, zależnie od okoliczności (por. nr 203), mówi:

N., odtąd będziesz nosił imię N.

Wybrany: Amen.

Albo inne odpowiednie słowo.

Jeśli zaś okoliczności tego wymagają, celebrans objaśnia chrześcijańskie znaczenie imienia, które poprzednio nadali wybranemu rodzice.

 

206.-207. Na mocy decyzji Konferencji Episkopatu Polski opuszcza się obrzęd namaszczenia olejem katechumenów.