II. OBRZĘDY PRZEKAZANIA

181. Jeżeli obrzędy „przekazania” nie odbyły się wcześniej (por. nry 125-126), sprawuje się je po skrutyniach. W tych obrzędach na zakończenie katechumenatu albo w czasie jego trwania Kościół z miłością przekazuje katechumenom święte formuły, które od starożytności uważa za skrót swojej wiary i modlitwy.

182. Wskazane jest, aby przekazania odbywały się w obecności wspólnoty wiernych po Liturgii słowa we Mszy dnia powszedniego, z zastosowaniem czytań dostosowanych do obrzędów „przekazania”.

PRZEKAZANIE SYMBOLU WIARY

183. Najpierw dokonuje się „przekazania” Symbolu wiary, którego wybrani mają nauczyć się na pamięć, a następnie publicznie go „oddać” (por. nry 194 – 199), zanim w dniu chrztu jego słowami wyznają swoją wiarę.

184. Przekazanie Symbolu wiary odbywa się w ciągu tygodnia po pierwszym skrutynium. Jeżeli okoliczności za tym przemawiają, można przekazać Symbol również w okresie katechumenatu (por. nry 125-126).

CZYTANIA I HOMILIA

185.    Zamiast czytań z dnia powszedniego należy czytać odpowiednie perykopy z Lekcjonarza mszalnego (t. VII, s. 12-16):

Czytanie I. Pwt 6,1-7: „Będziesz miłował Boga z całego serca”.

Mojżesz przemówił do ludu tymi słowami: „Takie są polecenia, prawa i nakazy...”

Psalm responsoryjny. Ps 19(18),8.9.10.11.

R. (J 6,68): Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

Czytanie II. Rz 10,8-13. Wyznawanie wiary prowadzi do zbawienia.

„Bracia: Cóż mówi Pismo?..”

Albo: 1 Kor 15,1-8a (dłuższe) lub: 1-4 (krótsze): Przez Ewangelię będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie.

„Przypominam wam, bracia, Ewangelię... aż do: ukazał się także i mnie”.

Śpiew przed Ewangelią. J 3,16: Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego. Każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Ewangelia. Mt 16,13-18: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego.

„Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej ...”

Albo: J 12,44-50: „Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności”.

„Jezus tak wołał: Ten, kto we Mnie wierzy...”

Następuje homilia, w której celebrans, opierając się na świętych czytaniach, wyjaśnia znaczenie i ważność Symbolu wiary dla katechezy, dla Wyznania wiary składanego podczas chrztu, jak i dla zachowania jej przez całe życie.

OBRZĘD PRZEKAZANIA SYMBOLU WIARY

186. Po homilii diakon mówi:

Niech przystąpią wybrani, aby od Kościoła przyjąć Symbol wiary.

Celebrans przemawia do nich tymi lub podobnymi słowami:

Drodzy bracia i siostry, posłuchajcie słów wyznania wiary, przez którą dostąpicie usprawiedliwienia. Są one krótkie, ale zawierają wielkie tajemnice. Przyjmijcie je i zachowajcie szczerym sercem.

Następnie celebrans rozpoczyna Symbol mówiąc:

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, *

i odmawia sam albo razem ze wspólnotą wiernych:

Stworzyciela nieba i ziemi. * I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, * który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, * umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion; * zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; * wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego; * stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. * Wierzę w Ducha Świętego; * święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, * grzechów odpuszczenie, * ciała zmartwychwstanie, * żywot wieczny. Amen.

_____________________________________________________________

Jeżeli to bardziej odpowiada, można również zastosować Symbol Nicejskokonstantynopolitański:

Wierzę w jednego Boga, * Ojca wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony, a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba. * I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem ' został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie. Amen.

_____________________________________________________________

MODLITWA NAD WYBRANYMI

187. Potem celebrans wzywa wiernych do modlitwy tymi lub podobnymi słowami:

Módlmy się za naszych wybranych, niech nasz Bóg i Pan otworzy wnętrza ich serc i bramy swojego miłosierdzia, aby otrzymawszy w sakramencie chrztu świętego odpuszczenie wszystkich grzechów, złączyli się z nami w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

Wszyscy modlą się w milczeniu.

Następnie celebrans wyciąga ręce nad wybranymi i mówi:

Boże, nasz Ojcze, Twoja miłość jest odwieczna i sprawiedliwa, Ty jesteś źródłem światła i prawdy. Błagamy Cię za tych wybranych N. i N., oczyść ich i uświęć, daj im prawdziwą mądrość, mocną nadzieję i świętą wiedzę, aby się stali godni otrzymać łaskę chrztu. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.