OBRZĘD WYBRANIA, CZYLI WPISANIA IMIENIA

Drukuj | E-mail | Odsłony: 5175

STOPIEŃ DRUGI:

OBRZĘD WYBRANIA, CZYLI WPISANIA IMIENIA

133. Na początku Wielkiego Postu, który jest okresem bezpośredniego przygotowania do sakramentalnego wtajemniczenia, sprawuje się obrzęd „wybrania”, czyli „wpisania imienia”. Wtedy Kościół wysłuchuje opinii chrzestnych i katechetów, przyjmuje potwierdzenie decyzji ze strony katechumenów, ocenia stopień ich przygotowania i decyduje o tym, czy mogą przystąpić do sakramentów paschalnych.

134. Obrzęd „wybrania” zamyka właściwy katechumenat, a więc długi czas kształtowania duszy i serca. Aby ktoś mógł być zapisany jako „wybrany”, wymaga się od niego dojrzałej wiary i świadomej decyzji na przyjęcie sakramentów Kościoła. Po obrzędzie wybrania katechumen powinien wykazać się żywszą gotowością pójścia za Chrystusem.

135. Dla Kościoła obrzęd „wybrania” jest szczególnym wyrazem jego troski o katechumenów. Biskup, kapłani, diakoni, katecheci, rodzice chrzestni i cała miejscowa wspólnota z zachowaniem właściwego porządku i sposobu, po starannej rozwadze wypowiadają swoje zdanie o wychowaniu i postępach katechumenów. Następnie wszyscy modlą się za wybranych, aby cały Kościół prowadził ich na spotkanie z Chrystusem.

136. Wówczas chrzestni, już przedtem wybrani przez katechumenów za zgodą kapłana i, jeśli to możliwe, zaakceptowani również przez miejscową wspólnotę, po raz pierwszy publicznie wypełniają swoją posługę. Wymienia się ich już na początku obrzędu, podchodzą oni razem z katechumenami (nr 143), wobec wspólnoty wyrażają o nich świadectwo (nr 144) i zależnie od okoliczności razem z katechumenami wpisują swoje imię (nr 146).

137. Aby wszystko było zgodne z prawdą, obrzęd liturgiczny powinna poprzedzać narada nad zdatnością katechumenów. Powinni wziąć w niej udział przede wszystkim kierujący przygotowaniem katechumenów, a więc kapłani, diakoni i katecheci oraz chrzestni i przedstawiciele miejscowej wspólnoty. Jeżeli przemawiają za tym okoliczności, w naradzie może uczestniczyć zespół katechumenów. Taka narada może przybierać różne formy w zależności od miejscowych warunków i wymagań duszpasterskich. Samo zaś przyjęcie wybranych ogłasza celebrans podczas obrzędów liturgicznych.

138. Celebrans, czyli biskup lub jego zastępca, niezależnie od stopnia swego udziału w ocenie katechumenów, w homilii lub podczas sprawowania obrzędu powinien przedstawić religijne i kościelne znaczenie „wybrania”. Powinien zatem wobec wszystkich obecnych wyrazić opinię Kościoła i w miarę potrzeby wysłuchać ich zdania, zażądać od katechumenów osobistego wyrażenia decyzji i działając w imię Chrystusa i Kościoła, przeprowadzić dopuszczenie „wybranych”; ponadto wyjaśnić wszystkim Boże misterium zawarte w powołaniu przez Kościół i w sprawowanej przez niego liturgii. Wiernych zaś niech zachęci, aby razem z wybranymi, którym mają dawać przykład, przygotowali się do uroczystości paschalnych.

139. Sakramenty wtajemniczenia sprawuje się w uroczystości paschalne, natomiast przygotowanie do nich należy do właściwych zadań Wielkiego Postu. Obrzędy wybrania odprawia się w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, a czas ostatecznego przygotowania do chrztu zbiega się z okresem Wielkiego Postu, który ze względu na jego liturgiczną strukturę i udział wspólnoty stanowi pomoc dla wybranych. Jeśli jednak wymagają tego bardzo ważne przyczyny duszpasterskie (zwłaszcza w pomocniczych ośrodkach misyjnych), obrzęd wolno sprawować w poprzedzającym lub następującym tygodniu.

140. Obrzęd sprawuje się w kościele albo, jeśli wymaga tego potrzeba, w miejscu odpowiednim i przystosowanym, podczas Mszy pierwszej niedzieli Wielkiego Postu po homilii.

141. Jeżeli sprawowanie obrzędu wypadnie poza tą niedzielą, rozpoczyna się go od Liturgii słowa. Gdy w takim przypadku czytania z dnia nie harmonizują z obrzędem, wybiera się czytania spośród przeznaczonych na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu albo inne odpowiednie czytania. Zawsze można sprawować właściwą Mszę obrzędową. Jeżeli nie sprawuje się Eucharystii, obrzęd kończy się odesłaniem wszystkich razem z katechumenami.

142. Okolicznościowa homilia powinna oprócz katechumenów uwzględniać także całą wspólnotę wiernych, tak aby i oni starając się dawać dobry przykład, razem z wybranymi zaczęli się przygotowywać do przeżycia misterium paschalnego.

PRZEDSTAWIENIE KANDYDATÓW

143. Po homilii kapłan kierujący wtajemniczeniem katechumenów albo diakon, albo katecheta lub delegat wspólnoty przedstawia kandydatów tymi lub podobnymi słowami:

Czcigodny ojcze, wkrótce nadejdą uroczystości paschalne i dlatego obecni tu katechumeni, ufający łasce Bożej oraz wspomagani modlitwami i przykładem wspólnoty, pokornie proszą, aby po odpowiednim przygotowaniu i odbyciu skrutyniów dopuszczono ich do uczestnictwa w sakramentach chrztu, bierzmowania i Eucharystii.

Celebrans odpowiada:

Niechaj ci, którzy mają zostać wybrani, przystąpią razem ze swoimi chrzestnymi.

Wówczas wzywa się imiennie każdego z katechumenów, który wraz z ojcem lub matką chrzestną występuje naprzód i zatrzymuje się przed celebransem.

Jeżeli jest większa liczba katechumenów, dokonuj e się równoczesnego przedstawienia wszystkich. Robią to np. zainteresowani katecheci. Wskazane jest, aby jeszcze przed wspólnymi obrzędami odprawili oni jakieś nabożeństwo i podczas niego imiennie wezwali swoich kandydatów.

144. Jeżeli celebrans nie uczestniczył w uprzedniej ocenie gotowości katechumenów (por. nr 137), przemawia do uczestników tymi lub podobnymi słowami:

Święty Kościół Boży pragnie teraz upewnić się, czy ci katechumeni są odpowiednio przygotowani, aby ich włączyć do grona wybranych, którzy podczas najbliższych uroczystości paschalnych mają przystąpić do sakramentów.

Zwraca się do rodziców chrzestnych:

Proszę was, rodzice chrzestni, abyście dali świadectwo: Czy oni wiernie słuchali słowa Bożego, które głosi Kościół?

Rodzice chrzestni: Tak, słuchali wiernie.

Celebrans: Czy zaczęli służyć Bogu, zachowując przyjęte słowo?

Rodzice chrzestni: Tak, zaczęli służyć Bogu.

Celebrans: Czy włączyli się w braterską wspólnotę i uczestniczyli w modlitwach?

Rodzice chrzestni: Tak, włączyli się.

Następnie, zależnie od okoliczności, celebrans pyta wszystkich zgromadzonych, czy zgadzają się z opinią chrzestnych.

______________________________________________________________

145. Celebrans, który brał udział w uprzedniej naradzie na temat przygotowania kandydatów (por. nr 137), może według własnego uznania posłużyć się tymi lub podobnymi słowami:

Umiłowani bracia, katechumeni prosili, aby podczas najbliższych uroczystości paschalnych udzielono im sakramentów wtajemniczenia. Ci, którzy ich znają, potwierdzili, że jest to szczere pragnienie. Długo już bowiem słuchali słowa Chrystusa, usiłowali żyć według Jego przykazań, włączali się w braterską wspólnotę i uczestniczyli w modlitwach. Teraz pragnę zawiadomić wszystkich zebranych, że przedstawiciele wspólnoty postanowili dopuścić ich do sakramentów. Ogłaszając tę decyzję, zwracam się do rodziców chrzestnych i proszę ich, aby wobec was ponownie wyrazili swoje zdanie.

Zwracając się do rodziców chrzestnych mówi:

Czy wobec Boga uważacie, że ci kandydaci są godni, aby ich dopuścić do sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia?

Rodzice chrzestni: Uważamy, że są godni.

Następnie, zależnie od okoliczności, celebrans pyta wszystkich zgromadzonych, czy się z tym zgadzają.

______________________________________________________________

DIALOG Z KANDYDATAMI

146. Celebrans zwracając się do katechumenów, pyta ich tymi lub podobnymi słowami:

Zwracam się teraz do was, umiłowani katechumeni. Wasi rodzice chrzestni i katecheci (oraz cała wspólnota) wydali o was dobre świadectwo. Kościół zaufał ich zdaniu i w imię Chrystusa powołuje was do paschalnych sakramentów. Już długo słuchaliście głosu Chrystusa, dzisiaj zaś macie dać odpowiedź wobec Kościoła i wyjawić wasze pragnienie.

Czy pragniecie przystąpić do sakramentów Jezusa Chrystusa: chrztu, bierzmowania i Eucharystii?

Katechumeni: Pragniemy.

Celebrans: Podajcie zatem swoje imiona, aby je wpisać do księgi wybranych.

Katechumeni podchodzą z rodzicami chrzestnymi do celebransa albo pozostają na miejscu i podają swoje imiona. Wpisanie imienia może się odbyć w różny sposób. Katechumen sam wpisuje imię albo mówi je głośno, a wpisuje ojciec lub matka chrzestna albo kapłan. Jeżeli zaś jest bardzo dużo katechumenów, można spis imion podać celebransowi, wypowiadając takie lub podobne słowa:

Oto imiona tych, którzy proszą o chrzest.

Podczas wpisywania imion może być wykonywany odpowiedni śpiew, np. Ps 16[15].

DOPUSZCZENIE, CZYLI WYBRANIE

147. Po wpisaniu imion celebrans krótko wyjaśnia obecnym znaczenie tego obrzędu, a następnie zwraca się do wybranych i wypowiada następujące słowa:

N. i N., zostaliście wybrani, aby w najbliższą Wigilię Paschalną przyjąć sakramenty chrześcijańskiego wtajemniczenia.

Wybrani: Bogu niech będą dzięki.

Celebrans: Teraz zaś zarówno wy sami, jak i my wszyscy musimy współpracować z łaską Bożą, abyście Bogu, który pozostaje wierny udzielonemu powołaniu, mogli okazać waszą wierność i wielkodusznie zdążać do pełnej prawdy waszego wybrania.

Następnie celebrans zwraca się do rodziców chrzestnych i zachęca ich tymi lub podobnymi słowami:

Drodzy rodzice chrzestni, w Panu powierzono wam tych wybranych, o których złożyliście świadectwo. Swoją braterską pomocą i przykładem doprowadźcie ich do sakramentów Bożego życia.

Potem prosi ich, aby położyli rękę na ramieniu wybranych, których przyjęli:

Na znak waszej gotowości połóżcie rękę na ramieniu wybranych.

MODLITWA ZA WYBRANYCH

148. Następnie wspólnota modli się tymi lub podobnymi słowami:

Celebrans:

Drodzy bracia i siostry, rozpoczynamy dzisiaj Wielki Post, podczas którego przygotowujemy się do przeżycia zbawczych misteriów Męki i Zmartwychwstania. Wybrani, których prowadzimy z sobą do paschalnych sakramentów, oczekują przykładu naszej odnowy. Błagajmy więc Pana za nich i za siebie, abyśmy pobudzeni przez obustronny przykład nawrócenia, stali się godni łask paschalnych.

Lektor:

Wołajmy do Boga: Wysłuchaj nas, Panie.