ROZDZIAŁ IV

BIERZMOWANIE CHOREGO

W NIEBEZPIECZEŃSTWIE ŚMIERCI

52. Jest rzeczą bardzo stosowną, aby wtajemniczenie chrześcijańskie każdego ochrzczonego zostało dopełnione przez sakramenty bierzmowania i Eucharystii. Dlatego, jeżeli chory katolik znajdujący się w niebezpieczeństwie śmierci ma używanie rozumu, należy mu radzić, aby przed przyjęciem Wiatyku, dla umocnienia duszy przyjął również sakrament bierzmowania. Przyjęcie tego sakramentu powinna poprzedzić niezbędna katecheza dostosowana do sytuacji.

Zasadniczo nie należy łączyć bierzmowania w niebezpieczeństwie śmierci z namaszczeniem chorych.

Dziecku, które jeszcze nie doszło do używania rozumu, należy udzielić bierzmowania według tych samych zasad i norm, jakie ustalono w sprawie udzielania chrztu.

53. Jeżeli okoliczności na to pozwalają, należy zachować wszystkie obrzędy wyżej opisane.

54. Jeżeli niebezpieczeństwo śmierci jest bliskie, szafarz bierzmowania wyciąga rękę nad chorym mówiąc:

Boże wszechmogący,
Ojcze naszego Pana, Jezusa Chrystusa,
który odrodziłeś tego sługę swojego
przez wodę i Ducha Świętego
i uwolniłeś go od grzechu,
ześlij na niego Ducha Świętego Pocieszyciela,
daj mu ducha mądrości i rozumu,
ducha rady i męstwa,
ducha umiejętności i pobożności,
napełnij go duchem Twojej bojaźni.
Przez Chrystusa, Pana naszego.

Wszyscy: Amen.

55. Szafarz zwilża wielki palec prawej ręki krzyżmem i kreśli nim znak krzyża na czole kandydata mówiąc:

N.,PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU
DUCHA ŚWIĘTEGO.

Bierzmowany, jeżeli może, odpowiada:

Amen.

W poszczególnych wypadkach biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności, można dodać inne elementy przygotowania i zakończenia.

56. W obliczu śmierci wystarczy namaszczenie krzyżmem z formułą sakramentalną:

N.,PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU
DUCHA ŚWIĘTEGO.