OBRZĘDY KOMUNII ŚWIĘTEJ POZA MSZA

 

1. OBRZĘD Z DŁUŻSZĄ LITURGIĄ SŁOWA BOŻEGO

 

26. Tę formę należy stosować przede wszystkim wtedy, gdy nie można odprawić Mszy świętej lub gdy udziela się Komunii świętej w uprzednio ustalonych godzinach, aby wierni korzystali także ze stołu słowa Bożego. Słuchając bowiem słowa Bożego poznają, że zwiastowane im cudowne dzieła Boże osiągają szczyt w misterium paschalnym, którego pamiątkę sprawuje się sakramentalnie we Mszy świętej i w którym uczestniczą przez Komunię świętą. Ponadto słuchanie słowa Bożego i posilanie się nim prowadzi wiernych do tego, aby w duchu dziękczynienia owocnie uczestniczyli w tajemnicach zbawienia.

 

OBRZĘDY WSTĘPNE

27. Gdy wierni się zgromadzili i wszystko zostało przygotowane, jak wyżej powiedziano (nr 1920), szafarz pozdrawia obecnych.

Jeżeli jest kapłanem lub diakonem, mówi:

Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

Wszyscy odpowiadają:

I z duchem twoim.

Albo:

Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

 I z duchem twoim.

Inne formuły pozdrowienia, jak we Mszy świętej.

Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, pozdrawia obecnych tymi albo podobnymi słowami:

Wysławiajmy Pana, który w swojej dobroci zaprasza nas (was) do przyjęcia Ciała Chrystusa.

Wszyscy odpowiadają:

Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

Można użyć także innych słów z Pisma św., którymi zwykle pozdrawia się wiernych.

28. Następuje akt pokuty. Szafarz wzywa tych, którzy mają  przyjąć Komunię świętą do pokuty, mówiąc:

Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w świętym obrzędzie.

Po krótkim milczeniu wszyscy razem odmawiają wyznanie grzechów:

Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:

Bijąc się w piersi mówią:

moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.

Dalej mówią:

Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.

Szafarz kończy:

Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.

Wszyscy odpowiadają:

Amen.

Inne formuły aktu pokuty do wyboru, jak we Mszy świętej.

 

LITURGIA SŁOWA BOŻEGO

29. Następuje liturgia słowa, którą odprawia się podobnie jak we Mszy świętej. Teksty można wybrać albo z liturgii dnia, albo z Lekcjonarza Mszy wotywnych o Najświętszej Eucharystii (t. VII, s. 439-459) lub o Najdroższej Krwi Jezusa (t. VII, s. 471-482).

Mając na uwadze szczególne okoliczności, można też wybrać inne teksty z Lekcjonarza mszalnego, zwłaszcza ze Mszy wotywnej o Najświętszym Sercu Jezusa (t. VII, s. 482-511).

Zależnie od okoliczności może być jedno lub więcej czytań. Po pierwszym czytaniu śpiewa się psalm lub inną pieśń, można też zamiast śpiewu zachować święte milczenie.

Liturgia słowa kończy się modlitwą powszechną. 

 

KOMUNIA ŚWIĘTA

30. Po modlitwie powszechnej szafarz podchodzi do tabernakulum, bierze puszkę z Ciałem Pańskim, stawia ją na ołtarzu i przyklęka. Następnie szafarz wprowadza do modlitwy Pańskiej tymi lub podobnymi słowami:

Módlmy się wspólnie do Boga, jak nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.

Wszyscy wspólnie odmawiają:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

31. Następnie, jeżeli okoliczności za tym przemawiają, szafarz mówi:

Przekażcie sobie znak pokoju.

Wszyscy według miejscowego zwyczaju okazują sobie wzajemnie pokój i miłość.

32. Potem szafarz przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco podniesioną nad puszką, zwrócony do mających przyjąć Komunię świętą, mówi:

Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.

Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

Przyjmujący Komunię świętą dodają raz:

Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.

33. Jeżeli szafarz przyjmuje Komunię świętą, mówi cicho:

Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.

I ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.

34. Następnie bierze naczynie lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii świętej i każdemu z nich ukazuje nieco podniesioną Hostię mówiąc:

Ciało Chrystusa.

Przyjmujący Komunię odpowiada:

Amen.

I przyjmuje Komunię świętą.

35. Podczas rozdzielania Komunii świętej zależnie od okoliczności można śpiewać odpowiednią pieśń.

36. Po rozdzieleniu Komunii świętej szafarz zbiera do puszki cząstki Hostii, które mogły się znaleźć na patenie komunijnej i, jeśli trzeba, obmywa palce. Jeżeli zostały komunikanty, szafarz chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum, przyklęka i zamyka tabernakulum.

31. Po Komunii świętej można przez jakiś czas zachować święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną, zależnie od okoliczności.

38. Następnie szafarz odmawia końcową modlitwę:

Módlmy się.

Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

W. Amen.

Inne modlitwy do wyboru nr 51, 145-152.

W Okresie Wielkanocnym należy dawać pierwszeństwo modlitwom umieszczonym w nr 51.

 

OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

39. Następnie szafarz, jeżeli jest kapłanem lub diakonem,  zwraca się do ludu i rozkładając ręce mówi:

Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

I z duchem twoim.

Błogosławi lud mówiąc:

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, + i Duch Święty.

Wszyscy odpowiadają:

Amen. 

Zwykłą formułę błogosławieństwa można zastąpić uroczystym błogosławieństwem lub modlitwą nad ludem, jak to przewidziano na zakończenie Mszy św. we Mszale Rzymskim.

40.  Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, wówczas  wzywając błogosławieństwa Bożego i żegnając się mówi:

Niech Bóg nas błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego.

Albo:

Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny, Ojciec i Syn, i Duch Święty. 

Wszyscy odpowiadają:

Amen.              

41. Na zakończenie szafarz mówi:

Idźcie w pokoju Chrystusa.

Wszyscy odpowiadają:

Bogu niech będą dzięki. 

Szafarz oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi i odchodzi.

 

 

2. OBRZĘD Z KRÓTSZĄ LITURGIĄ SŁOWA

 

42. Tę formę obrzędową stosuje się wtedy, gdy ze względu na okoliczności dłuższa liturgia słowa nie jest wskazana, zwłaszcza kiedy do Komunii świętej przystępuje tylko jedna lub kilka osób i dlatego nie można sprawować liturgii w sposób prawdziwie wspólnotowy, jak również wtedy, gdy przystępujący do Komunii świętej już uczestniczyli we Mszy.

 

OBRZĘDY WSTĘPNE

43. Gdy wierni się zgromadzili i wszystko zostało przygotowane, szafarz pozdrawia obecnych.

Jeżeli jest kapłanem lub diakonem, mówi:

Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi.

Wszyscy odpowiadają:

I z duchem twoim.

Albo:

Pan z wami.

Wszyscy odpowiadają:

I z duchem twoim.

Inne formuły pozdrowienia jak we Mszy świętej.

Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, pozdrawia obecnych tymi lub podobnymi słowami:

Wysławiajmy Pana, który w swojej dobroci zaprasza nas (was) do przyjęcia Ciała Chrystusa.

            Wszyscy odpowiadają:

Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki.

            Można użyć także innych słów z Pisma św., którymi zwykle pozdrawia się wiernych.

 

44.  Następuje akt pokuty. Szafarz wzywa tych, którzy mają przyjąć Komunię świętą, do pokuty, mówiąc:

A.

Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie uczestniczyć w świętym obrzędzie.

Po krótkim milczeniu wszyscy razem odmawiają wyznanie grzechów:

Spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam, bracia i siostry, że bardzo zgrzeszyłem myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem:

Bijąc się w piersi mówią:

moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.

Dalej mówią:

Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, wszystkich Aniołów i Świętych, i was, bracia i siostry, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.

Szafarz kończy:

Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.

W. Amen.      

           

B.         Albo:

Szafarz wzywa wiernych do pokuty:

Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy Mogli godnie przyjąć Komunię świętą.

Następuje chwila milczenia, po czym szafarz mówi:

Zmiłuj się nad nami, Panie.

W. Bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie.

Okaż nam, Panie, miłosierdzie swoje.

W. I daj nam swoje zbawienie.

Szafarz kończy:

Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.

W. Amen.      

 

C.         Albo:

Szafarz wzywa wiernych do pokuty:

Przeprośmy Boga za nasze grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Komunię świętą.

Następuje chwila milczenia. Następnie szafarz lub ktoś z obecnych wypowiada następujące wezwania albo inne połączone z aklamacją: Zmiłuj się nad nami:

Panie, który przez swoje misterium paschalne wysłużyłeś nam zbawienie, zmiłuj się nad nami.

W. Zmiłuj się nad nami.

Szafarz:

Chryste, który wśród nas ustawicznie odnawiasz cudowne dzieła swojej Męki, zmiłuj się nad nami.

W. Zmiłuj się nad nami.

Szafarz:

Panie, który przez przyjmowanie Twojego Ciała czynisz nas uczestnikami paschalnej ofiary, zmiłuj się nad nami.

W. Zmiłuj się nad nami.

Szafarz kończy:

Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący i odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego.

W. Amen.        

 

KRÓTKIE CZYTANIE

45. Zamiast liturgii słowa Bożego odczytuje się krótki tekst Pisma św., w którym jest mowa o Chlebie życia.

Zależnie od okoliczności czyni to albo ktoś z obecnych, albo sam szafarz.

 

A.         Słuchajmy słów Chrystusa:                               J 6,54-58
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.

 

B.         Słuchajmy słów Chrystusa:                                J 6,54-55
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.

 

C.         Słuchajmy słów Chrystusa:                                 J 14, 6
Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.

 

D.        Słuchajmy słów Chrystusa:                                  J 14,23         
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać.

 

E.         Słuchajmy słów Chrystusa:                                  J 15,4
Wytrwajcie we Mnie, a Ja będę trwał w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, jeśli nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie.

 

F.         Słuchajmy słów Chrystusa:                                  l Kor 11,26
Ilekroć spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

Można wybrać także inny tekst z Pisma św.

 

KOMUNIA ŚWIĘTA

46. Szafarz podchodzi do tabernakulum, bierze puszkę z Ciałem Pańskim, stawia ją na ołtarzu i przyklęka. Następnie szafarz wprowadza do modlitwy Pańskiej tymi lub podobnymi słowami:

Módlmy się wspólnie do Boga, jak nas nauczył nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus.

Wszyscy wspólnie odmawiają:

Ojcze nasz, któryś jest w niebie: święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

 

47. Potem szafarz przyklęka, bierze Hostię i trzymając ją nieco uniesioną nad puszką, zwrócony do mających przyjąć Komunię świętą mówi:

Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.

Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.

Przyjmujący Komunię świętą mówią raz:

Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja.

 

48. Jeżeli szafarz przyjmuje Komunię świętą, mówi cicho:

Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne.

I ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.

 

49.  Następnie bierze naczynie lub puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii świętej i każdemu z nich ukazuje nieco uniesioną Hostię mówiąc:

Ciało Chrystusa.

Przyjmujący Komunię świętą odpowiada:

Amen.

I przyjmuje Komunię świętą.

 

50. Po rozdzieleniu Komunii szafarz zbiera do puszki cząstki Hostii, które mogły się znaleźć na patenie komunijnej i, jeżeli trzeba, obmywa palce. Jeżeli zostały komunikanty, szafarz chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum, przyklęka i zamyka tabernakulum.

Po Komunii można przez jakiś czas zachować święte milczenie albo śpiewać psalm lub pieśń pochwalną, zależnie od okoliczności.

51. Następnie szafarz odmawia modlitwę końcową:

Módlmy się.

A.

Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę swej męki, daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

W. Amen.      

 

B.   Albo:

Boże, nasz Ojcze, przez paschalne misterium swojego Syna dokonałeś naszego odkupienia, dlatego w sakramentalnych znakach głosimy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, spraw, abyśmy stale doznawali wzrostu Twojej łaski. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.     

C.   Albo:

Posileni świętym darem, dzięki Tobie składamy, dobry Ojcze, i błagamy, aby moc Ducha Świętego, której nam udzieliłeś w Eucharystii, trwała w nas i przemieniała nasze życie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.

             

W OKRESIE WIELKANOCNYM:

Módlmy się.

A.

Wszechmogący Boże, tchnij w nas Ducha Twojej miłości i w swojej dobroci zjednocz wszystkich, których posiliłeś wielkanocnym sakramentem. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.      

B.   Albo:

Prosimy Cię, Boże, niech udział w paschalnym misterium Twojego Syna oczyści nas z pozostałości dawnej winy i przemieni w nowe stworzenie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.        

C.   Albo:

Wszechmogący, wieczny Boże, przez zmartwychwstanie Chrystusa odrodziłeś nas do życia wiecznego, pomnóż w nas owoce wielkanocnego sakramentu i umocnij nasze serca pokarmem dającym zbawienie. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W. Amen.      

 

OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA

52. Następnie szafarz, jeżeli jest kapłanem lub diakonem,  zwraca się do ludu i rozkładając ręce mówi:

Pan z wami.

W. I z duchem twoim.

Błogosławi lud mówiąc:

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, + i Duch Święty.

W. Amen.

 

53.       Jeżeli szafarz nie jest kapłanem ani diakonem, wówczas  wzywając błogosławieństwa Bożego i żegnając się mówi:

Niech Bóg nas błogosławi, broni od wszelkiego zła i doprowadzi do życia wiecznego.

Albo:

Niech nas błogosławi i strzeże Bóg wszechmogący i miłosierny, Ojciec i Syn, Duch Święty.

W. Amen.

54. Na zakończenie szafarz mówi:

Idźcie w pokoju Chrystusa.

W. Bogu niech będą dzięki.

Szafarz oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi i odchodzi.