OBRZĘD PRZYJĘCIA DO KATECHUMENATU

Drukuj | E-mail | Odsłony: 3111

STOPIEŃ PIERWSZY:

OBRZĘD PRZYJĘCIA DO KATECHUMENATU

314. Obrzęd ten sprawuje się w obecności nielicznego, choć czynnego zgromadzenia, tak aby tłum nie rozpraszał dzieci (por. nr 311). Jeżeli to możliwe, obecni są rodzice lub opiekunowie kandydatów. Gdy zaś nie mogą przybyć, winni podać do wiadomości, że udzielili dzieciom zezwolenia. Zamiast nich przyjdą „poręczający” (por. nr 42), czyli odpowiedni wierni, którzy w takiej sytuacji zastępują rodziców i przedstawiają dzieci.

315. Liturgia odbywa się w kościele lub w jakimś miejscu tak przygotowanym, aby dzieci stosownie do swego wieku i możliwości odczuły, że są życzliwie przyjęte.

Pierwszą część, to znaczy obrzęd przyjęcia, stosownie do warunków, sprawuje się przy wejściu do kościoła lub do innego miejsca. Druga część, to znaczy Liturgia słowa, odbywa się w samym kościele lub innym pomieszczeniu wybranym do tego celu.

OBRZĘD PRZYJĘCIA

316. Celebrans ubrany w szaty liturgiczne udaje się do miejsca, w którym zgromadziły się dzieci oraz ich rodzice, opiekunowie lub ewentualnie poręczający. Wspólnie ze wszystkimi obecnymi z prostotą i serdecznie ich pozdrawia.

POUCZENIE WSTĘPNE

317. Teraz przemawia do kandydatów i ich rodziców, wyrażając radość Kościoła. Następnie prosi, aby kandydaci oraz poręczający, jeśli są obecni, podeszli do niego.

DIALOG Z DZIEĆMI

318. Jeśli nie jest zbyt wiele dzieci, celebrans pyta je pojedynczo tymi lub podobnymi słowami:

N., kim pragniesz zostać?

Dziecko: Chrześcijaninem.

Celebrans: Dlaczego pragniesz zostać chrześcijaninem?

Dziecko: Ponieważ wierzę w Chrystusa.

Celebrans: Co daje ci wiara w Chrystusa?

Dziecko: Życie wieczne.

Celebrans może również pytać innymi słowami i przyjmować swobodne odpowiedzi: Pragnę pełnić wolę Bożą; Pragnę pójść za słowem Bożym; Pragnę otrzymać chrzest; Pragnę wiary; Pragnę zostać przyjacielem Jezusa; Pragnę wejść do Kościoła Chrystusa itp.

Jeśli dzieci jest wiele, celebrans może zwracać się z pytaniami do wszystkich, a tylko niektóre wywołać do odpowiedzi, potem zaś zapytać pozostałe dzieci, czy godzą się na taką odpowiedź.

319. Celebrans kończy rozmowę krótką katechezą, dostosowaną do wieku dzieci i okoliczności. Mówi te lub podobne słowa:

Drogie dzieci, ponieważ wierzycie już w Chrystusa i pragniecie przygotować się do chrztu, z wielką radością przyjmujemy was do społeczności chrześcijan, w której z każdym dniem będziecie coraz lepiej poznawały Chrystusa. Będziecie razem z nami starały się żyć jak dzieci Boże, tak jak Chrystus nas uczył: Będziesz miłował Boga z całego serca swego. Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem.

Jeśli okoliczności za tym przemawiają, dzieci mogą powtórzyć ostatnie słowa Chrystusa na znak, że się na nie godzą.

DIALOG Z RODZICAMI I ZGROMADZENIEM

320. Potem celebrans ponownie zwraca się do dzieci i zachęca je, aby poprosiły o zgodę rodziców lub poręczających, którzy ich przedstawiają. Może się to odbyć w ten lub podobny sposób:

N. i N., podejdźcie teraz do waszych rodziców
i poproście ich, żeby się tu zbliżyli razem z wami
i wyrazili swoją zgodę.

Dzieci podchodzą do rodziców lub poręczających i przyprowadzają ich przed celebransa, który mówi dalej:

Drodzy rodzice, wasze dzieci, N. i N., pragną zostać przygotowane do chrztu. Czy wyrażacie na to zgodę?

Rodzice: Wyrażamy zgodę.

Celebrans: Czy jesteście gotowi współdziałać w ich przygotowaniu do chrztu?

Rodzice: Jesteśmy gotowi.

321. Następnie celebrans pyta wszystkich obecnych tymi lub podobnymi słowami:

Na drodze, którą te dzieci dzisiaj zaczynają, potrzebują pomocy naszej wiary i naszej miłości; dlatego pytam was, przyjaciele i koledzy: Czy jesteście gotowi pomagać im, aby stopniowo przygotowały się do chrztu?

Wszyscy: Jesteśmy gotowi.

NAZNACZENIE KRZYŻEM CZOŁA I NARZĄDÓW ZMYSŁÓW

322. Celebrans zwraca się do dzieci i mówi:

N. i N., Chrystus was powołał, abyście się stały Jego przyjaciółmi. Starajcie się o tym zawsze pamiętać i pozostańcie Mu wierne.

Dlatego znaczę was znakiem krzyża Chrystusowego, bo jest to znak chrześcijan.

Ile razy będziecie czynić znak krzyża, przypominajcie sobie Chrystusa i Jego miłość.

Celebrans podchodzi do dzieci i nic nie mówiąc, kreśli znak krzyża na czole każdego z nich. Gdy są ku tern u warunki (por. nr 323), prosi również rodziców i katechetów, aby i oni w milczeniu wykonali znak krzyża na czole dzieci.

I wy, rodzice oraz katecheci (N. i N.), którzy należycie do Chrystusa, naznaczcie te dzieci znakiem krzyża Chrystusowego.

_______________________________________________________________

323. Jeśli wydaje się to stosowne, można, zwłaszcza u dzieci młodszych, nakreślić znak krzyża również i na innych częściach ciała. Wykonuje to sam celebrans. Sam wypowiada słowa i sam kreśli znak.

Czyniąc znak krzyża na uszach mówi:

Przyjmij znak krzyża na uszach, abyś usłyszał słowo Chrystusa.

Czyniąc znak krzyża na oczach:

Przyjmij znak krzyża na oczach, abyś zobaczył dzieła Chrystusa.

Czyniąc znak krzyża na ustach:

Przyjmij znak krzyża na wargach, abyś mówił jak Chrystus.

Czyniąc znak krzyża na piersiach:

Przyjmij znak krzyża na piersiach, abyś przez wiarę przyjął Chrystusa do serca.

Czyniąc znak krzyża na barkach:

Przyjmij znak krzyża na barkach, abyś miał moc Chrystusa.

Czyniąc znak krzyża nad całym ciałem:

Kreślę znak krzyża Chrystusowego nad tobą w imię Ojca i Syna, + i Ducha Świętego, abyś żył z Jezusem teraz i zawsze.

Dziecko: Amen.

Zależnie od okoliczności tego naznaczenia narządów zmysłów mogą dokonać rodzice (lub poręczający) lub katecheci. Słowa jednak, i to w liczbie mnogiej, wypowiada tylko kapłan (jak wyżej, nr 85).

______________________________________________________________

WPROWADZENIE DO KOŚCIOŁA

324. Celebrans zaprasza katechumenów, aby weszli do kościoła, tymi lub podobnymi słowami:

Teraz możecie zająć miejsce wśród zgromadzonych chrześcijan. Wejdźcie zatem, aby posłuchać Pana, który do nas przemawia, i modlić się do Niego razem z nami.

Po wysłuchaniu tych słów dzieci podchodzą do zgromadzonych wiernych i zajmują miejsce albo ze swoimi rodzicami (poręczającymi), albo wśród rówieśników, dzięki czemu wszyscy widzą, iż obecnie należą już do zgromadzenia.

W tym czasie śpiewa się Psalm 95[94] lub 122[121], albo inną stosowną pieśń.

LITURGIA SŁOWA

325. Gdy wszyscy zajmą swoje miejsca, wnosi się księgę Pisma św. i ze czcią składa na ambonie. Celebrans może w kilku słowach wyjaśnić godność słowa Bożego, które się czyta na zgromadzeniu chrześcijan.

Potem rozpoczyna się krótka liturgia słowa.

CZYTANIA I HOMILIA

326. Czytania wybiera się w taki sposób, aby były zrozumiałe dla katechumenów lub też odpowiadały programowi katechezy, na którą uczęszczają katechumeni i ich koledzy, np.:

Rdz 12,1-4a: Abraham powołany przez Boga.

Ps 33[32],4-5.12-13.18-19.20 i 22.

J 1,35-42 (lub: 35-39): Oto Baranek Boży. Znaleźliśmy Mesjasza.

Albo:

Ez 36,25-28: Nowe serce i nowy duch.

Ef 4,1-6a: Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

Ga 5,13-17.22-23a.24-25: Mając życie od Ducha, do Ducha się stosujmy. Mk 12,28c-31: Będziesz miłował Pana Boga swego.

Łk 8,4-10a.11-15: Przypowieść o siewcy.

Łk 19,1-10: Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.

J 6,44-47: Kto wierzy, ma życie wieczne.

J 13,34-35: Przykazanie nowe.

J 15,9-11 lub: 12-17: Trwajcie w mojej miłości.

Inne czytania, psalmy responsoryjne i śpiewy przed Ewangelią, nr 388.

Po czytaniach następuje krótka homilia celebransa, w której wyjaśnia on przeczytany tekst.

327. Wskazana jest chwila milczenia, podczas której dzieci zachęcone przez celebransa modlą się w sercu. Po niej następuje odpowiedni śpiew.

WRĘCZENIE EWANGELII

328. W czasie śpiewu lub zaraz po nim można podać dzieciom księgę Ewangelii. Przygotowuje się je do tego krótko przez odpowiednie pouczenie lub homilię.

Podając księgę Ewangelii, celebrans mówi:

Przyjmij i czytaj Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.

WEZWANIA MODLITEWNE

329. Następuje modlitwa wyrażona tymi lub podobnymi słowami.

Celebrans:

Módlmy się za te dzieci, które są waszymi synami (córkami), kolegami i przyjaciółmi, a które teraz przychodzą do Boga.

Lektor:

Wołajmy do Boga: Wysłuchaj nas, Panie.